Καλημέρα σας!
Ρίχνοντας μια ματιά στον φάκελο με τις φωτογραφίες μου, βρήκα κάποιες που είχα βγάλει τον χειμώνα που μας πέρασε και που παρέμειναν ξεχασμένες λόγω του βεβαρυμένου προγράμματός μου μεταξύ σπιτιού και φυσικοθεραπευτηρίου.
Όταν λοιπόν το χέρι μου άρχισε να αποκτά μέρος της κινητικότητάς του, ξεκίνησα να κάνω κάποια πράγματα που μου είχαν λείψει. Ωστόσο, έπρεπε τα projects μου να μήν είναι ιδιαιτέρως κουραστικά και να μην τραβούν σε μάκρος.
Το πρώτο με το οποίο καταπιάστηκα κατά τις αρχές του Φλεβάρη, ήταν η ζαχαροπλαστική. Έφτιαξα αυτά τα πολύ νόστιμα και πολύ εμφανίσιμα μπισκότα με συνταγή της μαμάς μου που την θυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια.
Εδώ σας δίνω τη συνταγή όπως ακριβώς την έχουμε καταχωρισμένη στο βιβλίο μας και χαρακτηρισμένη από τα παιδιά μου ως " Μπισκότα με μαρμελάδα γιαγιάς Ρόζας"!
Τα υλικά είναι απλούστατα και βρίσκονται ανά πάσα στιγμή σε κάθε κουζίνα.
Και όσον αφορά την αγαπημένη μας μαρμελάδα φράουλα, στην αποθήκη μας έχουμε πάντα πολλά βάζα που φτιάχνουν η γιαγιά μαζί με τον παππού κάθε άνοιξη και προμηθεύουν όλα τους τα εγγόνια.
Η εκτέλεση απλούστατη κι αυτή, γι αυτό δεν την περιγράφουμε στο βιβλίο. Δεν διαφέρει καθόλου απ' αυτήν ενός απλού κέικ:
-Χτυπάμε το βούτυρο με τη ζάχαρη,
-Όταν ασπρίσει ρίχνουε το αυγό και ξαναχτυπάμε,
-Προσθέτουμε το αλεύρι και τις βανίλιες και ζυμώνουμε ώσπου να έχουμε μια μαλακή, εύπλαστη ζύμη που να μην κολλά στα χέρια.
Για τις νέες στην κουζίνα αναφέρω ότι το μυστικό της ζύμης βρίσκεται στο "όσο πάρει", που σημαίνει ότι το αλεύρι δεν το ρίχνουμε όλο μονομιάς, αλλά λίγο λίγο κάθε φορά σταματώντας όταν πετύχουμε ζύμη που να μην κολλά στα χέρια.
Κόβω τα μπισκότα μου χρησιμοποιώντας ένα κρασοπότηρο. Την τρύπα στα στεφάνια την κόβω όπως ακριβώς το κάνει και η μαμά μου, με μια δακτυλήθρα! Τ' αραδιάζω διαγώνια στα 3 ταψιά του φούρνου μου για να εκμεταλλευτώ όλο τον διαθέσιμο χώρο και να τα ψήσω όλα μ' ένα φούρνισμα.
Τα αφήνω να κρυώσουν και τα συγκεντρώνω σ' ένα πιάτο.
Πασπαλίζω με άχνη τα στεφάνια.
Τελειώνω συναρμολογώντας τα μπισκότα. Βάζω λίγη μαρμελάδα στο ατρύπητο μποσκότο, στην πλευρά που ακουμπούσε στο ταψί, και λίγο περισσότερη στο κέντρο για να γεμίσει την τρύπα. Τοποθετώ πάνω του ένα πασπαλισμένο με ζάχαρη στεφάνι και... έτοιμο!!
Η μαμά μου συνηθίζει να φτιάχνει μια μεγάλη ποσότητα μπισκότων, τα οποία φυλά σε αεροστεγές δοχείο και τα συναρμολογεί κάθε φορά που θέλει να προσφέρει ένα δισκάκι για να είναι της ώρας.
Η μαμά μου συνηθίζει να φτιάχνει μια μεγάλη ποσότητα μπισκότων, τα οποία φυλά σε αεροστεγές δοχείο και τα συναρμολογεί κάθε φορά που θέλει να προσφέρει ένα δισκάκι για να είναι της ώρας.
Τα στοιβάζω σε δισκάκι, τα περιτυλίγω με ζελατίνα, δένω απαραίτητα με κορδέλλα, κατά προτίμηση υφασμάτινη.
Τα συγκεκριμένα μπισκότα τα έφτιαξα για να τα προσφέρω στον φυσικοθεραπευτή μου και στον βοηθό του, αφ' ενός για να τους ευχαριστήσω για την προσπάθειά τους κι αφ' ετέρου για να τους δείξω ότι η κοινή μας προσπάθεια όντως απεδωσε!
Είναι πολύ νόστιμα, ιδιαιτέρως εμφανίσιμα και πολύ εύκολα στην εκτέλεση. Με βγάζουν πάντα ασπροπρόσωπη κάθε φορά που τα προσφέρω.
Σας τα συνιστώ ανεπιφύλακτα!!
Σας χαιρετώ,
Ναστε πάντα καλά!!
Θα μου επιτρέψεις πρώτα να δώσω τα συγχαρητήρια μου σε αυτές τις γυναίκες που ασχολούνται με αυτή την υπέροχη τέχνη και πασχίζουν για τη διάσωση της. Τα δικά σου έργα είναι μικρά κοσμήματα, μακάρι να μπορέσεις να συνεχίσεις. Εμένα αυτή η τέχνη είναι το απωθημένο μου. Και τώρα θα έρθω και στα μπισκότα σου θα κρατήσω τη συνταγή γιατί ποτέ δεν λέμε όχι στα σπιτικά γλυκίσματα.
ReplyDeleteΜμμμμ!!!!πόσο θα ήθελα να είχα ένα τώρα,σ'ευχαριστούμε για την συνταγή.
ReplyDeleteΘαύμασα την προηγούμενη ανάρτηση σου, τις όμορφες φωτογραφίες, με την καταπληκτική και σπάνια τέχνη,με τα υπέροχα αριστούργηματα σας!!!!!!!!!!! Μπράβο σας και πάλι Μπράβο!!!!!!!!!!!!