60 years ago... - 60 χρόνια πριν...

Αθήνα 1955, εξήντα χρόνια πίσω .
 

Οι έφηβοι της εποχής δεν γνωρίζουν τις λέξεις τηλεφώνημα, sms, email, skype, viber.

Επικοινωνούν πρόσωπο με πρόσωπο κοιτάζοντας ο ένας τον άλλον στα μάτια.

Γνωρίζουν νέα πρόσωπα, ερωτεύονται, φλερτάρουν μέσα από τις σελίδες των Λευκωμάτων.

Λευκές σελίδες τις οποίες διακοσμούν επιστρατεύοντας τον καλλιτέχνη της παρέας.

Απευθύνουν ερωτήσεις στερεότυπες και ζητούν από γνωστούς και φίλους να απαντήσουν γραπτώς.

Οι γράφοντες χρησιμοποιούν ψευδώνυμο, τη "μάσκα" τους.

Μέσω των απαντήσεών τους αποκαλύπτουν αυτά που δεν μπορούν να πουν ευθέως.

Προς το τέλος του λευκώματος εκφράζουν τη γνώμη τους για τον/την κτήτορα και αποκαλύπτουν την ταυτότητά τους.

Σας παρουσιάζω παρακάτω το λεύκωμα της μαμάς μου, που το 1955 ήταν μόλις 17 χρόνων.

Την προσωπογραφία της και το σχέδιο της ερώτησης "Τι εστί ζωή; Τι θάνατος; " τα φιλοτέχνησε ο γείτονάς της με το ψευδώνυμο Διαβάτης ο οποίος ήταν εξαιρετικός ζωγράφος.

Οι σελίδες του είναι κιτρινισμένες, το δέσιμό του κομμένο.

Οι γονείς μου το φύλαγαν ευλαβικά όλα αυτά τα χρόνια, μαζί με άλλα δύο του μπαμπά μου.Μας τα έφεραν για να τα δείξουν στα εγγόνια τους.

Εκμεταλλεύτηκα την ευκαιρία να τα μοιραστώ μαζί σας.

Η μαμά μου στα δεκαεπτά της.

Το σκληρόδετο εξώφυλλο

Ιούλιος 1955. Ρόζα .......

Γυρίζοντας το φύλλο μου τούτο, βάλτε τη μάσκα σας.



Τι εστί λεύκωμα;



Τι εστί φιλία;

Τι εστί έρως;

Ποιο άνθος σας αρέσει;

Τι εστί φιλί;

Ποιος χορός σας αρέσει;

Τι εστί ανήρ;

Τι εστί γυνή;

Ποιο σπορ σας αρέσει;

Τι εστί γάμος;

Που έχετε αναμνήσεις;

Ποιο τραγούδι σας αρέσει;

Ποια εποχή σας αρέσει;

Ποια μάτια σας αρέσουν;

Τι εστί ζωή; Τι θάνατος;

Γνώμη και ευχή στην κτήτορα.

Και τώρα κάτω οι μάσκες.

Η εσωτερική σελίδα του οπισθόφυλλου.

 Ο μπαμπάς μου μεγάλωσε στην Πλάκα και το σπίτι τους ήταν στην οδό Τριπόδων 10 κάτω ακριβώς από τον Άγιο Νικόλαο τον Ραγκαβά. Στην εσωτερική σελίδα του οπισθόφυλλου ο μπαμπάς μου σκιτσάρισε στην πάνω αριστερή γωνία τον Άγιο Νικόλαο με τα χαρακτηριστικά σκαλάκια που οδηγούν στην πλατεία του. Κάτω από το σκίτσο γράφει και υπογραμμίζει τον τίτλο του σκίτσου.

Η μαμά μου συμπληρώνει και υπογραμμίζει στον τίτλο τη λέξη "Πλάκας" προς αποφυγήν οποιασδήποτε παρανοήσεως (!) και σχολιάζει λίγο παρακάτω: "εσύ παιδί μου αδικήθηκες που δεν έγινες ζωγράφος ".

Και το φλέρτ μεταξύ τους συνεχίζεται.....μέχρι και σήμερα!!!!

Σας χαιρετώ, να είστε όλοι καλά!!