Καλημέρα σε όλους σας!
Χάθηκα πάλι, με βρήκε το καλοκαίρι!
Ένας από τους λόγους της τόσο μεγάλης καθυστέρησης της ανάρτησής μου είναι ότι κατά το τελευταίο restoration του υπολογιστή, έχασα το Picasa, το καλύτερο κατά τη γνώμη μου εργαλείο επεξεργασίας φωτογραφιών που ήταν το δεξί μου χέρι τα τελευταία χρόνια. Ότι άλλο έχω δοκιμάσει, μου φαίνεται υποδεέστερο και άβολο. Για να πω την αλήθεια δεν ξέρω αν οι εφαρμογές είναι όντως δύσχρηστες ή αν εγώ έχω αρχίσει να γίνομαι ανεπίδεκτη αλλαγών!!
Το τελευταίο μου έργο είναι ένα πάπλωμα που έφτιαξα για το νεογέννητο μωρό της μικρότερης από τις ξαδέρφες μου και είναι έτοιμο από τα μέσα του Μάρτη. Τα εξαιρετικής ποιότητας και πολύ ταιριαστά μεταξύ τους υφάσματα τα αγόρασα από το stolidaki, τις δε μετρήσεις για το μέγεθος του παπλώματος τις έκανα μόνη μου.
Οι τελικές διαστάσεις είναι 110 εκ Χ 140 εκ., ένα πάπλωμα πολύ πλούσιο για κούνια.
Η μέθοδος που ακολούθησα αυτή τη φορά για να κερδίσω χρόνο και να είμαι σίγουρη ότι τα τετράγωνά μου θα έχουν ακριβώς το ίδιο μέγεθος ήταν η εξής: Έκοψα λωρίδες από τα χρωματιστά υφάσματα καθώς και λωρίδες από το ενδιάμεσο λευκό. Τι έραψα μεταξύ τους κατά μήκος και εκ των υστέρων έκοψα τα παραλληλόγραμμά μου.
Αφού ένωσα όλες τις σειρές , προχώρησα σε προσεκτικό σιδέρωμα των περιθωρίων ραφής με φορά προς τα χρωματιστά τετράγωνα, που ήταν λάθος γιατί οι πολλές στρώσεις υφασμάτων στις γωνίες δυσκόλεψαν το καπιτονάρισμα. Το έμαθα με το δύσκολο τρόπο και δεν θα το επαναλάβω...
Το αποτέλεσμα ήταν πάρα πολύ καλό, λείο σαν χαρτί.
Στη συνέχεια έραψα την εξωτερική μπορντούρα που μου αρέσει πάρα πολύ στα παπλώματα
Και συνέχισα με το σαντουιτσάρισμα, αυτή τη φορά με κόλλα που μου συνέστησε η Μάνια και την αγόρασα από τη marmalena. Πολύ χαίρομαι που ακολούθησα τη συμβουλή της!
Το σάντουιτς έγινε τόσο ομοιόμορφο και λείο χωρίς ούτε μια ζάρα και σε χρόνο μηδέν!
Τον προβληματισμό μου για το χρώμα της κλωστής που θα χρησιμοποιούσα, μου τον έλυσε κι αυτόν η Μάνια που μου πρότεινε τις χρωματιστές κλωστές σε κίτρινο-πορτοκαλί χρώμα που η αντίθεσή τους με τα χρώματα των υφασμάτων ήταν εξαιρετική!
Στη συνέχεια έκοψα το πάπλωμα,
Ακολούθησε και η καθιερωμένη φωτογράφιση στον κήπο δυστυχώς με συννεφιά...
ένα μπουρνουζάκι (που ξέχασα να το φωτογραφίσω τελειωμένο!) και ένα σετ σεντόνια και μαξιλαροθήκη με χρωματιστή φάσα (που ξέχασα να τα φωτογραφίσω εντελώς!).
Ο μικρός ήρθε στον κόσμο και η θεία παρέδωσε το δώρο της στην νέα μαμά, που το τίμησε δεόντως!
Για το μόνο που μετανιώνω είναι που δεν υπήρχε το internet όταν γεννήθηκαν τα παιδιά μου και αυτές οι τεχνικές μας ήταν εντελώς άγνωστες.
Ποτέ δεν είναι αργά όμως!!
Τι στο καλό, δεν θα κάνω εγγόνια;
Επιφυλάσσομαι!!..
Σας χαιρετώ, να είστε όλοι καλά!!!