Spring is around the corner - Θα' ναι σαν να μπαίνει η άνοιξη



Η άνοιξη μάλλον αποφάσισε να μας τιμήσει με την παρουσία της. Η μέρα μεγαλώνει αργά-αργά. Νυχτώνει αργότερα (ας είναι καλά η καλοκαιρινή ώρα). Οι νερατζιές στους δρόμους ευωδιάζουν.Τα λουλούδια στις γλάστρες μου πρασινίζουν κι ανθίζουν.  Οι βιτρίνες φόρεσαν τ' ανοιξιάτικά τους. Το Πάσχα πλησιάζει....

Αυτό το όμορφο αυγουλάκι είναι μια πέτρα από τη Μάνη, μεταμορφωμένη σε πασχαλινό αυγό με την τεχνική της χαρτοπετσέτας και με ζωγραφική από τα χέρια της πολύ προκομμένη εξαδέλφης μου της Νίνας.

 

Sewing a granny's bag - Ράβοντας την 'τσάντα της γιαγιάς'



 

Εδώ είμαι πάλι! Με μια καινούρια μικρή τσαντούλα που δοκίμασε τις ικανότητες τις δικές μου μα και της ραπτομηχανής μου.

 

Την ιδέα και το πατρόν τα βρήκα εδώ , τα μετέφρασα με τη βοήθεια του translator και ιδού το αποτέλεσμα.

 

Αυτή τη φορά η εσωτερική τσεπούλα ήταν πολύ εύκολη στην κατασκευή της, οι πιέτες όμως δυσκόλεψαν το ράψιμο καθώς το σάντουιτς υφασμάτων που προέκυψε ήταν πολύ χοντρό.  Η καλή μου ραπτομηχανή δεν έχει αποσπώμενο πλατώ κι έτσι η ραφή των καμπύλων μερών και το τελευταίο γαζί που συνέδεε το λουρί με το κύριο μέρος της τσάντας ήταν μια μικρή οδύσσεια.

 

Τελικά, παρά τα κατατρυπημένα δάκτυλα, κατάφερα και τη βρήκα την Ιθάκη μου...

 

 

Sewing a hobo bag - Ράβοντας μια τσάντα πουγκί...

Γειά σας! Τις τελευταίες δυο μέρες ασχολήθηκα με μιαν άλλη ξεχασμένη αγάπη, τη ραπτική και συγκεκριμένα με το ράψιμο μιας υφασμάτινης τσάντας.

Το πατρόν και τις οδηγίες τα αγόρασα σε μορφή PDF από το e-shop μιας ρωσίδας blogger, της Kate που με έχει εντυπωσιάσει πάρα πολύ με τις ωραιότατες δημιουργίες της, τις αναρτημένες στο blog της. Ρίξτε μια ματιά, είναι καταπληκτική πηγή έμπνευσης.

Τα υφάσματα και την αυτοκόλλητη ενίσχυση τα αγόρασα από το κέντρο της Αθήνας ενώ τα κουμπάκια, το φερμουάρ, το στρογγυλό λάστιχο, βελόνες για τη ραπτομηχανή  και κλωστή από τα καταστήματα της γειτονιάς μου.

Βέβαια, ο εξοπλισμός του εργαστηρίου (!?!?) μου είναι μηδαμινός. Δεν έχω ούτε ραπτομηχανή, ούτε επιφάνεια κοπής ούτε ρόδα-κόφτη, ούτε κι εργαστήριο τελικά.  Επειδή όμως α) είμαι ερασιτέχνης και αυτοδίδακτη β) είναι δύσκολοι καιροί για επενδύσεις και γ) όπως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι "πενία τέχνας κατεργάζεται", δεν πτοήθηκα και  χρησιμοποίησα το τραπέζι της κουζίνας μου, την επιφάνεια κοπής που χρησιμοποιούμε στο σπίτι (αγορασμένη από το ΠΛΑΙΣΙΟ, με διαστάσεις μόνο 30 εκ. Χ 22 εκ.), το κοπίδι μας και φυσικά τη ραπτομηχανή της μαμάς μου (επισκεπτόμενη το πατρικό μου σπίτι με όλα τα απαραίτητα υπo μάλης ...).

Ομολογώ ότι η ραφή του φερμουάρ της εσωτερικής τσέπης δεν πέτυχε με την πρώτη προσπάθεια γιατί είχα κολλήσει την αυτοκόλητη ενίσχυση στο ύφασμα  της τσέπης με αποτέλεσμα το κομμάτι αυτό να είναι ωραιότατο και ευπαρουσίαστο, ενώ η φόδρα της τσάντας που θα ήταν ορατή έκανε τραβήγματα που δεν διορθώνονταν ούτε με το σιδέρωμα. Αφού ξήλωσα τα γαζιά με μεγάλη υπομονή, κόλλησα την ενίσχυση στο κομμάτι της φόδρας, έραψα και αποζημιώθηκα από το αποτέλεσμα. Η αλήθεια είναι ότι κάποια μυστικά τα μαθαίνει κανείς με το δύσκολο τρόπο !!

Δε σας κρύβω ότι έκανα κι άλλα λάθη που είχαν σαν αποτέλεσμα η δική μου τσάντα να μην είναι ακριβώς ίδια με το πρωτότυπο, όμως δεν είναι κακή, έχει τη δική της προσωπικότητα !

Κι ενώ κατά τη δεύτερη μέρα στο πατρικό μου ήθελα μόνο πέντε λεπτά γάζωμα για να τελειώσω και να απολαύσω το έργο μου, .. κρακ... κόβεται ο ιμάντας της μηχανής!... Όπως θα καταλάβατε, η ραπτομηχανή της μαμάς μου είναι μια σαραντάχρονη, πλην όμως αξιοπρεπέστατη και καλοδιατηρημένη ποδοκίνητη SINGER, που κάνει απλό γαζί και τεσσάρων ειδών zigzag. Ευτυχώς που το μυαλό μου δούλεψε αστραπιαία και έλυσα το πρόβλημα με ένα καλσόν της μαμάς..