Χαίρετε άπαντες!!!
Είμαι πάρα, μα πάρα πολύ χαρούμενη που επέστρεψα μετά από τόσων μηνών απουσία!
Είχα βλέπετε πολύ σοβαρό λόγο που με κράτησε μακριά όχι μόνο από το blogging αλλά και από την συνηθισμένη καθημερινότητά μου. Τον Δεκέμβρη που μας πέρασε έπαθα στον αριστερό μου ώμο τενοντίτιδα η οποία (λόγω λανθασμένης αντιμετώπισης από τον ορθοπαιδικό) εξελίχτηκε σε παγωμένο ώμο, πράγμα που σημαίνει ένα πονεμένο χέρι κολλημένο στα πλευρά, αδύνατο να κάνει την οποιαδήποτε κίνηση. Πιο παγωμένος δε γινόταν!! Για καλή μου τύχη με ανέλαβε ένας εξαιρετικός φυσικοθεραπευτής που κατάφερε, μετά από πέντε μηνών επίμονη και επίπονη (για μένα) προσπάθεια, να επαναφέρει τον ώμο μου. Βέβαια έχω αρκετό δρόμο ακόμη μπροστά μου μέχρις ότου ο ώμος πάψει να με πονάει και μέχρις ότου το μυαλό μου πάψει ν' ανησυχεί γι αυτόν!
Ωστόσο τώρα πια που το χέρι μου είναι λειτουργικό ξανά, μπορώ να καταπιαστώ με τις αγαπημένες μου ασχολίες, ράψιμο, πλέξιμο, κέντημα κλπ.
Η μανούλα μου, η οποία ευχαριστήθηκε σιδέρωμα κατά την διάρκεια της αναγκαστικής απραξίας μου, μου ζήτησε να της φτιάξω ένα τσαντάκι-πορτοφολάκι για να αντικαταστήσει το φθαρμένο που χρησιμοποιεί τώρα. Οι διαστάσεις λοιπόν είναι συγκεκριμμένες και υπάρχει σφοδρή επιθυμία για εσωτερικές τσέπες για τα γυαλιά της και το κινητό της.
Ξεκίνησα λοιπόν το ψάξιμο, χωρίς όμως να βρίσκω κάτι στις διαστάσεις που χρειαζόμουν. Για να μην το κουράζω λοιπόν αποφάσισα να μελετήσω την κατασκευή του πορτοφολιού έτσι ώστε να μπορώ κάθε φορά να φτιάχνω ένα πατρόν στις ζητούμενες διαστάσεις.
Υπολογίζω το ελάχιστο μήκος που πρέπει να έχουν τα δόντια του φερμουάρ και προσθέτω 10 με 15 cm για χάρη.
Προσθέτω πριν κόψω το ύφασμά μου περιθώριο ραφής. (Συνηθίζω να αφήνω 1 cm περίπου)
Τα Α1, Α2, Α3, Α4 θα κοπούν για να σχηματιστούν οι τέσσερεις ραφές ύψους, που είναι αυτές με τις οποίες τελειώνει το ράψιμο του πορτοφολιού .
Τώρα σειρά έχει το κόψιμο του τζήν υφάσματος που ζήτησε η μανούλα και η αναζήτηση κάποιου ωραίου βαμβακερού για φοδράρισμα.
Σας χαιρετώ!
Υγιαίνετε!! (Να μην το ξεχνάμε!)