Bag and Pouch - Τσάντα και τσαντάκι

 

Το ασπρόμαυρο ύφασμα με το βιολί και τις παρτιτούρες το αγόρασα με βασικό σκοπό να φτιάξω μια τσάντα για την δασκάλα μουσικής των παιδιών μου που λατρεύει όλα τα αντικείμενα με μουσικό θέμα.

Αφού έκανα τα πειράματά μου φτιάχνοντας τις προηγούμενες τσάντες (και αφού το ύφασμά μου σχεδόν εξαντλήθηκε!) καιρός ήταν να φτιάξω την τσάντα που σκόπευα εξ αρχής.

Αυτή τη φορά σχεδίασα μόνη μου το πατρόν μετρώντας και συγκρίνοντας τα μεγέθη τσαντών μου που με έχουν βολέψει κατά καιρούς. Πρόσθεσα επίσης και σκληρό πάτο ντύνοντας ένα χοντρό χαρτόνι με το ύφασμα της φόδρας.

Την ιδέα με τους φιόγκους την πήρα από κάποια φωτογραφία στο διαδίκτυο. Με το τελευταίο κομμάτι που απέμεινε από το ύφασμά μου έφτιαξα το μικρό τσαντάκι για τα καλλυντικά με τις οδηγίες που βρήκα εδώ.

 

Περιττό να σας πω ότι η δασκάλα μας ενθουσιάστηκε!!

 

 

Hari-kuyo needlebook

Τον Ιανουάριο του 2012 η Susan Elliott, μια blogger εξ Αμερικής ιδιαιτέρως χρυσοχέρα και με ανεξάντλητη έμπνευση, ξεκίνησε ένα e-course σχετικό με μια γιαπωνέζικη παράδοση, το Hari-kuyo.

To όλο εγχείρημα με ενθουσίασε και αποφάσισα να πάρω μέρος στο μάθημά της. Τα υλικά που παρέλαβα ήταν άψογα κομμένα και οι οδηγίες κατατοπιστικότατες, με πολλές φωτογραφίες ανά βήμα. Δυστυχώς όμως η έλλειψη ραπτομηχανής με ανάγκασε να αφήσω το έργο στην αναμονή.

 

 Ώσπου η ώρα η καλή έφτασε, αφού - παρά την αναποφασιστικότητα που μας επιβάλλουν οι χαλεποί και απρόβλεπτοι καιροί που διανύουμε - αποφάσισα να κάνω  δώρο στον εαυτό μου μία ραπτομηχανή!! Η αλήθεια είναι ότι το βασάνισα πολύ το πράγμα και ενώ οι τιμές πώλησης στην Ελλάδα ήταν λίαν αποτρεπτικές, βρήκα ένα site στην Αγγλία απ' όπου και τελικά έκανα την αγορά μου σε τιμή ασύγκριτα συμφέρουσα...

 

Και ιδού το νέο μου needlebook!!

 

 

 

 

 

Το κέντημά μου, όπως άλλωστε φαίνεται από τη φωτογραφία, απέχει πολύ από την τελειότητα εκείνου της Susan, αλλά δε βαριέσαι, κανείς δεν είναι τέλειος!...
 

Spring is around the corner - Θα' ναι σαν να μπαίνει η άνοιξη



Η άνοιξη μάλλον αποφάσισε να μας τιμήσει με την παρουσία της. Η μέρα μεγαλώνει αργά-αργά. Νυχτώνει αργότερα (ας είναι καλά η καλοκαιρινή ώρα). Οι νερατζιές στους δρόμους ευωδιάζουν.Τα λουλούδια στις γλάστρες μου πρασινίζουν κι ανθίζουν.  Οι βιτρίνες φόρεσαν τ' ανοιξιάτικά τους. Το Πάσχα πλησιάζει....

Αυτό το όμορφο αυγουλάκι είναι μια πέτρα από τη Μάνη, μεταμορφωμένη σε πασχαλινό αυγό με την τεχνική της χαρτοπετσέτας και με ζωγραφική από τα χέρια της πολύ προκομμένη εξαδέλφης μου της Νίνας.

 

Sewing a granny's bag - Ράβοντας την 'τσάντα της γιαγιάς'



 

Εδώ είμαι πάλι! Με μια καινούρια μικρή τσαντούλα που δοκίμασε τις ικανότητες τις δικές μου μα και της ραπτομηχανής μου.

 

Την ιδέα και το πατρόν τα βρήκα εδώ , τα μετέφρασα με τη βοήθεια του translator και ιδού το αποτέλεσμα.

 

Αυτή τη φορά η εσωτερική τσεπούλα ήταν πολύ εύκολη στην κατασκευή της, οι πιέτες όμως δυσκόλεψαν το ράψιμο καθώς το σάντουιτς υφασμάτων που προέκυψε ήταν πολύ χοντρό.  Η καλή μου ραπτομηχανή δεν έχει αποσπώμενο πλατώ κι έτσι η ραφή των καμπύλων μερών και το τελευταίο γαζί που συνέδεε το λουρί με το κύριο μέρος της τσάντας ήταν μια μικρή οδύσσεια.

 

Τελικά, παρά τα κατατρυπημένα δάκτυλα, κατάφερα και τη βρήκα την Ιθάκη μου...

 

 

Sewing a hobo bag - Ράβοντας μια τσάντα πουγκί...

Γειά σας! Τις τελευταίες δυο μέρες ασχολήθηκα με μιαν άλλη ξεχασμένη αγάπη, τη ραπτική και συγκεκριμένα με το ράψιμο μιας υφασμάτινης τσάντας.

Το πατρόν και τις οδηγίες τα αγόρασα σε μορφή PDF από το e-shop μιας ρωσίδας blogger, της Kate που με έχει εντυπωσιάσει πάρα πολύ με τις ωραιότατες δημιουργίες της, τις αναρτημένες στο blog της. Ρίξτε μια ματιά, είναι καταπληκτική πηγή έμπνευσης.

Τα υφάσματα και την αυτοκόλλητη ενίσχυση τα αγόρασα από το κέντρο της Αθήνας ενώ τα κουμπάκια, το φερμουάρ, το στρογγυλό λάστιχο, βελόνες για τη ραπτομηχανή  και κλωστή από τα καταστήματα της γειτονιάς μου.

Βέβαια, ο εξοπλισμός του εργαστηρίου (!?!?) μου είναι μηδαμινός. Δεν έχω ούτε ραπτομηχανή, ούτε επιφάνεια κοπής ούτε ρόδα-κόφτη, ούτε κι εργαστήριο τελικά.  Επειδή όμως α) είμαι ερασιτέχνης και αυτοδίδακτη β) είναι δύσκολοι καιροί για επενδύσεις και γ) όπως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι "πενία τέχνας κατεργάζεται", δεν πτοήθηκα και  χρησιμοποίησα το τραπέζι της κουζίνας μου, την επιφάνεια κοπής που χρησιμοποιούμε στο σπίτι (αγορασμένη από το ΠΛΑΙΣΙΟ, με διαστάσεις μόνο 30 εκ. Χ 22 εκ.), το κοπίδι μας και φυσικά τη ραπτομηχανή της μαμάς μου (επισκεπτόμενη το πατρικό μου σπίτι με όλα τα απαραίτητα υπo μάλης ...).

Ομολογώ ότι η ραφή του φερμουάρ της εσωτερικής τσέπης δεν πέτυχε με την πρώτη προσπάθεια γιατί είχα κολλήσει την αυτοκόλητη ενίσχυση στο ύφασμα  της τσέπης με αποτέλεσμα το κομμάτι αυτό να είναι ωραιότατο και ευπαρουσίαστο, ενώ η φόδρα της τσάντας που θα ήταν ορατή έκανε τραβήγματα που δεν διορθώνονταν ούτε με το σιδέρωμα. Αφού ξήλωσα τα γαζιά με μεγάλη υπομονή, κόλλησα την ενίσχυση στο κομμάτι της φόδρας, έραψα και αποζημιώθηκα από το αποτέλεσμα. Η αλήθεια είναι ότι κάποια μυστικά τα μαθαίνει κανείς με το δύσκολο τρόπο !!

Δε σας κρύβω ότι έκανα κι άλλα λάθη που είχαν σαν αποτέλεσμα η δική μου τσάντα να μην είναι ακριβώς ίδια με το πρωτότυπο, όμως δεν είναι κακή, έχει τη δική της προσωπικότητα !

Κι ενώ κατά τη δεύτερη μέρα στο πατρικό μου ήθελα μόνο πέντε λεπτά γάζωμα για να τελειώσω και να απολαύσω το έργο μου, .. κρακ... κόβεται ο ιμάντας της μηχανής!... Όπως θα καταλάβατε, η ραπτομηχανή της μαμάς μου είναι μια σαραντάχρονη, πλην όμως αξιοπρεπέστατη και καλοδιατηρημένη ποδοκίνητη SINGER, που κάνει απλό γαζί και τεσσάρων ειδών zigzag. Ευτυχώς που το μυαλό μου δούλεψε αστραπιαία και έλυσα το πρόβλημα με ένα καλσόν της μαμάς..

What about crochet? - Τι θα λέγατε για λίγο βελονάκι;

Τι μέρα κι αυτή σήμερα! Άνοιξαν οι ουρανοί και η καταιγίδα που μαίνεται από τα ξημερώματα έχει παραλύσει ολόκληρο το λεκανοπέδιο της Αττικής. Οι δρόμοι έχουν πλημμυρίσει και είναι αδύνατο να μετακινηθείς ... Ευκαιρία λοιπόν για χουζούρι και μια νέα ανάρτηση, έστω κι αν ο φυσικός φωτισμός δεν ευνοεί την φωτογράφιση...

Αυτές τις μέρες τον λίγο ελεύθερο χρόνο μου τον γεμίζω με μια αγάπη παλιά αλλά όχι ξεχασμένη.

Παρ' όλο που έχω πολλά έργα μισοτελειωμένα κι ενώ είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να μην ξεκινήσω τίποτα καινούριο αν δεν τα τελειώσω προηγουμένως, αποφάσισα να πλέξω μια δαντέλα με το βελονάκι που ο προορισμός της θα είναι να στολίσει ένα σεντόνι.....